ΑΠΟΨΕ...

Απόψε δε μυρίζει η νύχτα.  
Δε φέρνει τίποτα, ούτε και παίρνει...  
Το κορίτσι μεγάλωσε, νύχτωσε   
σ' άδειο κρεβάτι, στη σκιά του απείρου.  
Όταν κοιμάται, κρεμιέται απ' τ' αστέρια  
και χάνεται.
Δε φέρνει ο αγέρας τα χρώματα
τίποτα δεν έχει να βάψει
καμιά απασχόληση, καμία συνήθεια
άγνωρα όλα, πρωτόβγαλτα.
Κρατάει στα χέρια ένα μίσχο,
λουλούδι δε φαίνεται.
Πατάει τα πόδια στα σύνορα,
η άγνωστη χώρα κοιμάται.
Ποιος βάζει στη νύχτα εμπόδια μη φύγει;
Τη σιωπή της, ποιος θρυμματίζει
και στέκεται ανάμεσα;