Μέσω... Τέχνης

  

(Απόσπασμα από το βιβλίο "Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΤΩΡΑ" του Eckhart Tolle):
  Ο νους δεν μπορεί ούτε να αναγνωρίσει ούτε να δημιουργήσει την ομορφιά. Μόνο για λίγα δευτερόλεπτα, ενώ ήσουν ολότελα παρών, υπήρξε αυτή η ομορφιά, αυτή η ιερότητα. 
   Επειδή το κενό ήταν στενό και δεν υπήρχε ετοιμότητα και εγρήγορση από τη μεριά σου, ίσως δεν κατάφερες να δεις τη θεμελιώδη διαφορά ανάμεσα στην αντίληψη, στην δίχως σκέψη συναίσθηση της ομορφιάς, και στην ονομασία και ερμηνεία της σαν σκέψη. Το χρονικό κενό ήταν τόσο μικρό, ώστε φάνηκε σαν να είναι μία και μόνη διαδικασία. Η αλήθεια είναι, ωστόσο, ότι από τη στιγμή που μπήκε η σκέψη, το μόνο που είχες από αυτή την εμπειρία ήταν μια ανάμνησή της.
   Όσο μεγαλύτερο είναι το χρονικό κενό ανάμεσα στην αντίληψη και τη σκέψη, τόσο πιο βαθιά πας μέσα σου, δηλαδή, τόσο πιο συνειδητός είσαι. 
   Πολλοί άνθρωποι είναι τόσο φυλακισμένοι στο νου τους, ώστε η ομορφιά της φύσης δεν υπάρχει πραγματικά γι αυτούς. Μπορεί να πουν "τι όμορφο λουλούδι". αλλά αυτο είναι απλώς μια μηχανική νοητική ετικέτα. Επειδή δεν είναι ήσυχοι, δεν είναι παρόντες, δε βλέπουν αληθινά το λουλούδι, δε νιώθουν την ουσία του, την ιερότητά του - όπως ακριβώς δεν ξέρουν τον εαυτό τους, δε νιώθουν την ίδια τους την ουσία, την ίδια τους την ιερότητα. 
   Επειδή ζούμε σ΄έναν πολιτισμό που κυριαρχείται τόσο πολύ από το νου, το μεγαλύτερο μέρος της σύγχρονης τέχνης, της αρχιτεκτονικής, της μουσικής και της λογοτεχνίας είναι, με πολύ λίγες εξαιρέσεις, χωρίς ομορφιά, χωρίς εσωτερική ουσία. Ο λόγος είναι ότι οι άνθρωποι που τα δημιουργούν όλα αυτά δεν μπορούν - έστω και για μια στιγμή - να ελευθερωθούν από το νου τους. Έτσι, δεν είναι ποτέ σε επαφή με εκείνο το μέρος μέσα τους όπου γεννιούνται η αληθινή δημιουργικότητα και η ομορφιά. 
   Ο νους, αφημένος στον εαυτό του, δημιουργεί τερατουργήματα, και όχι μόνο σε γκαλερί τέχνης. Κοίτα τις πόλεις μας, κοίτα τους βιομηχανικούς σκουπιδότοπους. Κανένας πολιτισμός δεν δημιούργησε ποτέ τόσο μεγάλη ασχήμια.