"Γυναίκα, γυναίκα μου"

Γυναίκα, σε βάφτισα όνειρο 
για να μην μπορώ να σε ξεσκεπάσω. 
Αν θα γινόταν θα σ' έχανα μέσα από τρόμο αιώνων. 

Γυναίκα, δυο χέρια απαλά, τι να μου κάνουν μονάχα; 
Πεινώ και διψώ. 
Μη μου φυλάς τις καμπύλες σου για ύστερα βράδια...
Τα θέλω όλα τώρα σα να 'μαι μωρό. 

Γυναίκα, σε ζήτησα πριν καν να μάθω ποιος είμαι. 
Κι όταν σε βρήκα δεν ήξερα, 
πως το να με βλέπεις, αυτό μόνο φτάνει. 

Γυναίκα, γυναίκα μου, αργά να μου δίνεσαι, 
κοφτά να μιλάς, να καταλαβαίνω... 
Απ' τις αισθήσεις μου κάποιος μ' απέκοψε, 
και τώρα μαζί σου μεταλαβαίνω. 

Γυναίκα μου μη με προδίδεις 
και φεύγω μονάχος για βόρειες θάλασσες. 
Τούτος ο θάνατος που τρέχει όλο μέσα μου, 
θέλει εσένα οπλαρχηγό.  

Γυναίκα μου όταν περνώ της γης τα διόδια, 
μη με κοιτάζεις με μάτια αδιέξοδα. 
Εκεί μέσα χορεύουν δυο άγριες θάλασσες. 

Γυναίκα συγχώρα με, κι ας μη στο ζητάω. 
Σαν σμίγω μαζί σου, ωραίος κι αγέρωχος γίνομαι πάλι. 
Ή... έτσι νομίζω, όταν το ψέμα σου το προτιμάω 
από μία αλήθεια που δεν την αντέχω. 

                                                                        Φιλιά, 
                                                                                 Ευαγγελία Σ.

"Αυτό που κρύβουμε και είναι κοινό."